แผ่นดินไทยก่อนประวัติศาสตร์
สมัยก่อนประวัติศาสตร์ก่อนที่มนุษย์จะคิดค้นประดิษฐ์ตัวอักษรและจดบันทึกด้วยตัวหนังสือเป็นเอกสารทางประวัติศาสตร์ คือกว่า 3,000 ปีมาแล้วบนแผ่นดินไทยในปัจจุบันนั้นมีสัตว์และมนุษย์อาศัยอยู่แล้ว เช่น ซากไม้กลายเป็นหินที่มีกระดูกปลาหรือเปลือกหอยโบราณติดอยู่ โครงกระดูกไนโนเสาร์อายุกว่า 100 ล้านปีที่ได้ขุดพบที่บริเวณจังหวัดกาฬสินธุ์และขอนแก่น การค้นพบมนุษย์โบราณเก่าที่สุดประมาณ ๔ หมื่นปีที่เพิงหลังโรงเรียน จังหวัดกระบี่ การพบขวานหินอายุราว 5,000 ปีที่กาญจนบุรี และการพบหม้อลายเขียนสีที่บ้านเชียงอายุราว 3,000 ปี จึงพิสูจน์ได้ว่าผืนแผ่นดินไทยนี้ได้มีประวัติศาสตร์มายาวนาน .....
ไดโนเสาร์อยู่บนแผ่นดินไทยกว่าร้อยล้านปี
ไม่น่าเชื่อว่าดินแดนภาคอีสานของไทยนั้น เคยเป็นที่อยู่ของไดโนเสาร์ จระเข้ยักษ์เต่าโบราณ ปลาดึกดำบรรพ์ และช้างป่าโบราณหลายชนิดจำนวนมาก แต่ได้สูญพันธุ์ไปโดยไม่ทรายสาเหตุ ตามธรรมดาซากสัตว์ที่ตายไปจะผุพังหรือสลายไปหมด แต่มีโอกาศหนึ่งในล้านที่ซากสัตว์นั้นจะกลายเป็นหินได้ ถ้าอยู่ใกล้แหล่งน้ำที่มีสารพวกซิลิก้า หรือแคลไซด์ แล้วมีทรายหรือโคลนมาทับถม ซิลิก้าจะเข้าซึมเข้าไปในกระดูกสัตว์กระดูกจะกลายเป็นหินเรียกว่า ฟอสซิล (fossil)
ในแผ่นดินไทยที่บริเวณวัดสักกะวัน เชิงภูกุ้มข้าว อ. สหัสขันธ์ จ.กาฬสินธุ์เมื่อ พ.ศ. 2537 ได้ขุดพบฟอสซิลกระดูกไดโนเสาร์ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยจำนวน 600 ชิ้น อายุประมาณ 130 ล้านปี ส่วนอุทยานแห่งชาติ อ. ภูเวียง จ.ขอนแก่นนั้น เมื่อ พ.ศ. 2519 มีการค้นพบฟอสซิลหรือกระดูกที่กลายเป็นหินของไดโนเสาร์พันธุ์ภูเวียงโกซอรัสสิรินธรเน่ (Phuwiangosaurus sirindhrnae) ประเภทกินพืช ยาวประมาณ 15 – 18 เมตร และสยามโมซอรัส สุธีธรนิ (Siamosaurus suteetorni)ซึ่งเป็นไดโนเสาร์ประเภทไทรันโนซอรัสหรือไทรเร็กซ์ชนิดกินเนื้อ ดุร้าย
This entry was posted
on วันศุกร์ที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2554
at 12:07
and is filed under
แผ่นดินไทย
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.